Η Ισμήνη

Υπάρχει μια γυναίκα σ' ένα λιμάνι, που μοιράζει χρησμούς στους ταξιδιώτες που γυρίζουν μόνοι τους τον κόσμο.

Την γυναίκα την λένε Ισμήνη. Η ηλικία της απροσδιόριστη. Κάποιοι λένε οτι είναι είκοσι χρονών, κάποιοι άλλοι λένε οτι είναι πάνω απο σαράντα. Ποτέ κανείς δεν έμαθε ποιος είναι ο χρησμός, τα χείλη οσων τον πήραν είναι σφαλισμένα. Η Ισμήνη ξεχωρίζει τους ταξιδιώτες σε αυτούς που κουβαλάνε αποσκευές γεμάτες με σουβενίρ απο τις χώρες που ταξίδεψαν και σε εκείνους που δεν έχουν μαζί τους τίποτα.

Η Ισμήνη δεν δίνει ποτέ τον χρησμό σε όσους κρατάνε βαλίτσες.
"Δεν έχει νόημα να ζεις με αναμνήσεις των τόπων, κοιτώντας μια καρτ ποστάλ." , τους λέει και εκείνοι φεύγουν με την απογοήτευση επειδή όλες αυτές οι αναμνήσεις που μάζεψαν απο τα ταξίδια δεν έχουν νόημα πια.
Σε εκείνους που δεν έχουν αποσκευές τους δίνει τον χρησμό.
"Ο χρησμός είναι μυστικός. Δεν έχει σχέση με οδηγία κανενός χάρτη, καμμιας πορείας για το πώς θα συνεχίσεις το ταξίδι στον κόσμο. Ο χρησμός λέει να σου κανώ έρωτα, να πάρω το σπέρμα σου."

Κανένας δεν της λέει όχι.
Κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί σε αυτή τη γυναίκα.

Και το ταξίδι σταματά εκεί. Πλέον θυμούνται μονάχα ένα λευκό πρόσωπο.

Η Ισμήνη, κάθε μέρα περιμένει στο λιμάνι.

Οι ταξιδιώτες πάνε κι έρχονται και εκείνη πάντα θα ζει με τις αναμνήσεις τόπων κι ας μην πήγε ποτέ της πουθενά