Αχρονία

Μια ωρα δεν είναι μόνο μία ωρα, είναι ενα δοχείο γεμάτο αρώματα, ήχους, σχέδια και κλίματα, λέει ο Προύστ.

Πάντα είχα πρόβλημα με τον χρόνο.
Το πόσο γρήγορα περνάει ή άλλες φορές που μένει στάσιμος.
Σε ένα φίλο μου έλεγα τις προάλλες οτι ζω στην αχρονία. Προσπαθούσε να καταλάβει τι εννοώ, αλλά δεν μπορούσα να του το εξηγήσω επειδή την αχρονία μου, μονάχα τη νοιώθω.

Ποτέ δεν είχα ρολόι.
Παλιά ο φίλος μου, μου είχε κάνει δώρο ένα ρολόι. Ήταν πολύ όμορφο, αλλά δεν το φόρεσα ποτέ. Με φοβίζουν τα ρολόγια. Με κάνουν να πιέζομαι, μου βάζουν όρια. Ποτέ δεν έχω αργήσει όμως σε ραντεβού ή στη δουλειά.. Περίεργο, ε ;

Σε λίγες μέρες, θα βάλω άλλο ένα χρόνο στην πλάτη.

Εννοείται οτι δεν πιστεύω ούτε στις ηλικίες. Ούτε αγχώνομαι επειδή μεγαλώνω. Μεγαλώνει το σώμα μου, χτες παρατήρησα κάποιες ρυτίδες κάτω απο τα μάτια. Τις κοιτούσα, τις άγγιξα με τα δάχτυλά μου.. Ωραίες είναι !

Η αχρονία με κάνει και ξεχνάω ευκολότερα πράγματα που είναι ικανά να με πληγώσουν. Δεν τα αφήνω να μείνουν στην ψυχή μου. Κάποιοι με λένε ψυχρή και αναίσθητη. Δε νομίζω να είμαι, απλώς θεωρώ κρίμα να στεναχωριέμαι για πράγματα που θα μου προκαλέσουν άσχημα συναισθήματα..

Η αχρονία είναι ταξίδι στον εαυτό μου, έτσι νοιώθω..