Nότες και σκέψεις

Μόλις τώρα τέλειωσα τη δουλειά.
Έβαλα να ακούσω το Damage των Kosheen. Δεν ξέρω γιατί διάλεξα το συγκεκριμένο.
Έψαχνα να βρω μια μελωδία που θα με κάνει να φύγω.
Κάθομα πάλι μπροστά στην οθόνη και απλά γράφω.
Πάλι χωρίς να σκέφτομαι. Και συνειδητοποιώ οτι μου ταιριάζει καλύτερα αυτή η γραφή.
Ξεκινώ απο κάπου κι όπου με βγάλει.
Παλιότερα, όταν ξεκίνησα το μπλογκ έγραφα σαν να έγραφα σε ημερολόγιο.
Η καθημερινότητά μου όμως ήταν πολύ συνηθισμένη. Μετά προσπάθησα να παρατηρήσω καλύτερα γύρω μου και ο,τι μου έκανε εντύπωση το κατέγραφα με τη μορφή στίχων ή και ιστοριών. Αυτό όμως με κούρασε.
Σταμάτησα να γράφω επειδή δεν είχα τι να γράψω. Είχα πάψει να ενδιαφέρομαι για το τι συμβαίνει γύρω μου. Ενδιαφερόμουν μόνο για την δουλειά.
Είχα άγχος. Θα ξεκινούσα καινούργια δουλειά. Θα έκανα μία αρκετά μεγάλη, για την τσέπη μου, επένδυση. Ρίσκαρα. Συνεχώς είχα αυτές τις σκέψεις.
Τώρα που όλα προχωρούν καλά, είμαι πιο ήρεμη.
Μου είχε λείψει αυτή η ηρεμία.
Απο μικρή ήμουν πάντοτε ήρεμη και ψύχραιμη. Και όταν ένοιωσα τώρα τελευταία αυτό το απαίσιο συναίσθημα της ανασφάλειας, τρόμαξα ! Άρχισα να πιστεύω οτι παίρνοντας ένα τόσο μεγάλο οικονομικό ρίσκο θα έπαυα να είμαι ήρεμη. Φοβόμουν τελικά. Φοβόμουν μήπως αποτύχω. Και το συναίσθημα της αποτυχίας με κυνηγούσε πάντα. Ίσως επειδή μου έλειπε η επιβραβευση των δικών μου. ΄
Θυμάμαι όταν γυρνούσα απο το σχολείο, δημοτικό πρέπει να ήταν , με κάποια ζωγραφιά,έψαχνα να βρω την μητέρα μου για της την δείξω. Έψαχνα αλλά ποτέ δεν ήταν σπίτι επειδή δούλευε. Μου έλειπε η μητέρα μου. Και ο μπαμπάς μου το ίδιο. Για αυτό ίσως είμαι πολύ δεμένη μαζί τους. Ο μπαμπάς μου δεν ζει, αλλά νοιώθω ακόμα αυτό το δέσιμο. Δεν ξέρω πως θα ήμουν αν δεν το ένοιωθα ακόμα. Ζητούσα την επιβράβευσή του. Και επειδή οι δουλειές μας είχα κοινό αντικείμενο, επιθυμούσα να μου πει "μπράβο". Αναρωτιόμουν αν με αγαπάει.. Είχε τον δικό του τρόπο για να δείχνει την αγάπη του. Εγώ γενικώς την δείχνω αλλιώς τη δική μου. Ο μπαμπάς μου ήταν αυτό που λέμε "σκληρός". Όταν όμως ηρεμούσε γινόταν πολύ τρυφερός. Πριν πέσει σε κώμα, του είχα ψιθυρίσει οτι τον αγαπάω πολύ και οτι ξερω οτι με αγαπαει και εκείνος. Δεν ξερω γιατί απάντησα αντί για εκείνον. Την αγάπη του την ένοιωσα εκείνη τη στιγμή. Και αν όλα αυτά τα χρόνια είχα πιο ανοιχτές τις αισθήσεις μου απέναντι σε συναισθήματα, ίσως να είχα νοιώσει την αγάπη του.
Δεν έχουν να μας πουν τίποτα τα λόγια. Τα λόγια τα ερμηνεύουμε όπως εμείς θέλουμε, οι αισθήσεις όμως δεν μπορούν να ερμηνευθούν αλλιώς.

Τελευταία νοιώθω τόσο σίγουρη για τον εαυτό μου και μου αρέσΩ έτσι.



Νότα 1


Νότα 2