Όταν είμαι μέσα στο αυτοκίνητο και έχει κίνηση, σταμάτα ξεκίνα, μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους. Αυτούς που βρίσκοντε στα δικά τους αυτοκίνητα, δίπλα μου.
Άλλος ξύνει την μύτη του, άλλος καπνίζει, άλλος φωνάζει στη συνοδηγό, άλλη βάφεται, άλλος μιλάει στο κινητό, άλλος με κοιτάζει και μου χαμογελάει.
Έχει πλάκα.
Σήμερα έτυχε να είναι δίπλα μου ένας μελαχρινός πενηντάρης με ξεκούμπωτο πουκάμισο. Μια χοντρή αλυσίδα γυάλιζε στο λαιμό του. Φαντάστηκα οτι τον λένε Μπάμπη.
Έχει τρία παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Η γυναίκα του, η Ελένη, καλή νοικοκυρά. Ο μικρός γιος φαντάρος. Ο Μπάμπης σκεφτόταν οτι έχει να πληρώσει κάρτες, ΦΠΑ, και τη δόση του αυτοκινήτου. Εντάξει, θα τα καταφέρει. Το βράδυ τον κάλεσε η παρέα για κανένα ποτό. Δεν ήθελε να πάει. Του την είχε σπάσει ο Σωτήρης. Χτίζει σπίτι και θα τον ζάλιζε πάλι με το τι πλακάκια να διάλεγε. Ευτυχώς η Ελένη είχε σπίτι και δεν έπρεπε να πληρώνουν ενοίκιο. Ας είναι καλά ο κυρ Γιάννης ο πεθερός του, ελαφρύ να είναι το χώμα που τον σκεπάζει. Η κόρη του άργησε να γυρίσει χτες το βράδυ. Νόμιζε οτι δεν την άκουσε αλλά εκείνη την ώρα είχε ξυπνήσει για να πάει στο μπάνιο. Πού να γύριζε πάλι ; Θα της έκανε καυγά το μεσημέρι, αλλά της κάνει πλάτες η μάνα της. Α, ρε βούρδουλα που θέλουν μερικοί. Τι με κοιτάει τώρα αυτή απο δίπλα ; Κοίτα πώς με καρφώνει το μελανούρι..
Του χαμογελάω και φεύγω.
4 σχόλια:
Βρε τον Μπάμπη!
Μια άλλη φορά θα πω για τον Κυριάκο.
:P
Εδώ εμένα μου είπε την ιστορία του ο Πύριν (για όσους λένε ότι δεν πάμε καλά που μιλάμε με άγνωστους :Ρ)Τα φιλιά μου.
Αχ! Εγώ το έκανα αυτό περιμένοντας το λεωφορείο. Παρακολουθούσα τα αυτοκίνητα να σταματάνε στα φανάρια το ένα δίπλα από το άλλο με τους οδηγούς να κοιτάζουν αμήχανα τις παραπάνω φορές ο ένας τον άλλο. Γρήγορα να αντάλλαζουν ματιές και μετά να παρίστανουν τους αδιάφορους. Είχε πολύ πλάκα. Έβλεπες την ανασφάλεια του να κοιτάξει ο ένας τον άλλο και να σκάσει ένα χαμόγελο. Έβλεπες μόνο να σκαρώνουν αποδοκιμαστικές γκριμάτσες όταν η μπροστινή ήταν γυναίκα που αργούσε λίγο στην εκκίνηση (στην κάλύτερη περίπτωση),
δήθεν νευριασμένα στράβωματα του λαιμού όταν σταματούσε ένας πιτσιρικάς με πειραγμένη μηχανή και τη μουσική στη διαπασών, παιδικά μουτράκια να κοιτάνε αχόρταγα τα πάντα, ταξιτζήδες με τεντωμένο το ένα χέρι στο τιμόνι να μιλάνε από το καθρεφτάκι με τους επιβάτες των πίσω θέσεων, κοπελίτσες με τα δυο χέρια ψηλά στο τιμόνι κοντά το ένα στο άλλο προσηλωμένες στο έπακρον, άλλους να γέρνουν τον αγκώνα στο ανοιχτό παράθυρο και να κοιτάνε τάχα τις διαφημίσεις στους δρόμους, ένας άλλος νευρικός να αλλάζει συνέχεια σταθμούς, άλλος να γελάει μ'αυτά που ακούει..πήρα φόρα ε?
Πολύ παράξενη εμπειρία όντως.....
Να σαι καλα και γράφε μας τέτοια μας αρέσουν. Μεταμόρφωσε λίγο την πεζή πραγματικότητα που περιέγραψα....
Να σαι καλά..
Πραααααααασινο ντε!
Έφυγες!
Δημοσίευση σχολίου