Φτερά θα βάλω και θα φύγω μακριά.
Θα παω στον κόσμο που ονειρεύομαι κάθε νύχτα.
Ο κόσμος που ονειρεύομαι δεν είναι εδω.
Ονειρεύομαι έναν κόσμο
με θάλασσες απο παπαρούνες και μαργαρίτες
λευκά κύματα απο γιασεμιά και κρίνα.
Ονειρεύομαι έναν κόσμο
με φούξια ουρανό
με σύννεφα γαλάζια
και μ' έναν ήλιο καταπράσινο.
Ονειρύομαι έναν κόσμο
με σπίτια πολύχρωμα
με παιχνίδια
με κούκλες
με μυρωδιές..
Δεν ονειρεύομαι.
Ετσι είναι ο κόσμος μου.
3 σχόλια:
Υπέροχος είναι ο κόσμος σου! Μοσχοβολιές και όνειρα, χρώματα και αισθήματα... τι ομορφιά!
:) Κι εσύ τα ίδια;;; Γαμάτα δεν είναι;;; :D :D :D :D
Όταν έρχεται η ώρα να μπεις σε μια σταγόνα που είναι κολλημένη στο τζάμι...είναι όμορφα... Να σκέφτεσαι ότι μπορείς ακόμα να φορέσεις τα παιδικά σου ρούχα και να χαζέψεις με οτιδήποτε...
Την ώρα που προσπαθώ να μπω στη σταγόνα που είναι κολλημένη στο τζάμι, είναι σαν να χτυπάω την πόρτα σ’ αυτό τον καιρό που έχτιζα. Τότε θα ονειρευόμουν πώς θα ήταν η Σεβίλλη στο δρόμο, ακόμα πριν φτάσω, θα χάζευα και θα ζωγράφιζα νοητά σπίτια και ανθρώπους που μπορεί να υπήρχαν πίσω από την ομίχλη, δε θα φοβόμουν την ταχύτητα, μπορεί και να έγραφα ένα ποίημα...
Μου λείπει τόσο η εποχή που μια απειροελάχιστη στιγμή μπορούσε να γράψει ποίημα ολόκληρο μέσα απ’ τα δικά μου χέρια...
estrellitto
Δημοσίευση σχολίου