Πέμπτη 31 Μαΐου 2007

Χειμωνανθός




Φθινόπωρο στον έρωτα απόψε ανατέλλει
αρισμαρί και μέλι μύρισαν τα βουνά
Κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός το χώμα το βρεγμένο
σαν κάρβουνο αναμμένο η ομορφιά πονά.

Φιλί γυρεύω του ουρανού κι αυτός μου δίνει στάχτη
μα απ’ της καρδιάς τ’ αδράχτι σαν θέλω να κοπείς
σαλεύουν τα πορτόφυλλα κι η κλειδωνιά γυρίζει
αέρας μου σφυρίζει αν έρθεις μην αργείς

Γδύσου κι από τα μάτια μου πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου είναι χειμωνανθός
την λύπη την κατοίκησα σε νύχτα και σε μέρα
σ’ αφήνω στον αέρα για να σε βρω στο φως

Η αγάπη φόβους κι όνειρα δειπνά προτού ραγίσει
στου πόνου το ξωκλήσι αγιάζει η ερημιά
κι εγώ μια θλίψη που ζητώ για να με σημαδέψει
το φως πριν βασιλέψει θα σ’ αρνηθώ ξανά.

Τραγούδι: Χειμωναθός - Γιάννης Χαρούλης
Στίχοι, μουσική : Φωτάκη Ελένη - Καζαντζής Γιώργος

(αγαπημένο μου)







Λευκό χαρτί




Νοιωθω σαν να έχει κολλήσει πάνω στο πρόσωπό μου, μια λευκή κόλλα χαρτί και βλέπω τον χώρο απο κει.
Φυσικά όλα που βλέπω δεν εχουν την πραγματική τους υπόσταση. Μονάχα μοιάζουν με κάτι..

π.χ

-η κούπα με τον καφέ μου, μοιάζει με καραβάκι και το χερούλι με κουπί.
-το κουτάκι με τα διάφορα χαρτικά, παίρνει το σχήμα ενός θησαυρού που έχει μέσα όλα αυτά που θέλω να σου πω (και να σου δωσω)
-το πάτωμα γίνεται γρασίδι και θελω να βγάλω τα παπούτσια μου και να το περπατήσω.
-το μικρό ραδιάκι αποκτά στόμα και μάτια.
-τα τσιγάρα γίνονται λουλούδια (μαργαρίτες)
-ο αναπτήρας γίνεται κουμπί που όταν θα το πατήσω θα έρθεις εδώ, λέει.
-η καρέκλα αποκτά χέρια και θέλει να με πιάσει. (ναι, αλήθεια.. να..)
-ο τοίχος δεν είναι τοίχος. Είναι μια οθόνη και οι σκιές που βλέπω είναι η νοσταλγία.

Και σκέφτομαι να συνεχίσω να φοράω στο πρόσωπό μου αυτη τη κολλα το λευκό χαρτί, κι ας μοιάζω γελοία.

(ίσως επειδή με αυτό τον τρόπο σε έχω συνέχεια κοντά μου)

Τετάρτη 30 Μαΐου 2007

Ερωτήσεις και απορίες

Λέει ο Λουδοβίκος...

Ανάμεσα σε ιστορίες και χωρατά ένα βράδυ του χειμώνα γύρω από τη σόμπα, ρώτησα την πιο μεγάλη γυναίκα:

"Τι είναι ο έρωτας;"

"Δεν είμαι παιδί μου αρμόδια να σου απαντήσω γιατί δεν τόνε γνώρισα αλλά κατά που ακούω να λένε ένας διάβολος θάναι, που αλίμονο σ' αυτόν που θα τον συναντήσει και αλίμονο σ' αυτόν που δεν θα τον συναντήσει."

Ο άντρας της που άκουσε, της λέει κάπως ενοχλημένος:

"Άμα δεν κατέχεις να μη μιλείς.
Ο έρωτας είναι ένας Θεός πρασινοφορεμένος
κι' άμα ριζώσει στην καρδιά, αναθεματισμένος

Κι ο έρωτας κι ο θάνατος κι οι δυο με κυνηγούνε
του θάνατου εξέφυγα, τον έρωτα φοβούμαι."

Κι όταν δεν ξέρεις την απάντηση οφείλεις να προστατεύεις την ερώτηση.


Ποιός είναι που μπορεί να δει
πότε το σύννεφο γεννιέται
πότε τα άνθη ανοίγουνε
και πότε η νύχτα με τη μέρα συναντιέται

Πότε ο ύπνος έρχεται
πότε το μίσος κι η αγάπη
πώς κρύβει μέσα του το ξύλο τη φωθιά
που θα το κάμει κάρβουνο και στάχτη

Και με ρωτάς και με ρωτάς
ο έρωντας, ο έρωντας
πώς έρχεται πώς φεύγει
κι αν ξανάρθει

Εγώ θα κάψω τον καιρό
με κάρβουνο αναμμένο
κι αφού το σβήσω στο νερό
πάνω σε τοίχο καθαρό θα γράψω
περιμένω

Μη με ρωτάς
μη με ρωτάς...








Τρίτη 29 Μαΐου 2007

Ο Ζέφυρος περνά




Στο βάθος μια άλικη ανεμώνη έχει ντυθεί στα γιορτινά της,έτοιμη να πεθάνει,στο πρώτο ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων της αυγής.
Βαδίζω πορεία ατέλειωτη μέσα στα χρυσόξανθα στάχυα.
Κι ακολουθώ τον ίσκιο απ' το τελευταίο φως.
Ολάνοιχτα τα μάτια της ψυχής.
Ήθελα να γεμίσω την αγκαλιά μου με το χρυσάφι των σπάρτων.
Να ποτίσω τα διψασμένα στάχυα με δροσοσταλίδες.
Μα ματωμένα τα ροδοπέταλα, ραίνουν το χρυσόξανθο στάχινο κορμί σου. Ίμεροι αμέτρητοι, χωρίς τελειωμό.

Το μικρό κατάξανθο στάχυ ωρίμασε.
Οι χρυσές βλεφαρίδες έκλεισαν σιωπηλά στο φως του ήλιου.
Οι σκέψεις κυλούν, κυλούν φεύγουν σαν τα σύννεφα.
Κλειστό το παντζούρι ερμητικά, είχα αφήσει όμως μια μικρή χαραμάδα να βλέπω, εκεί, κάτω στην παραλία, το αγαπημένο μου όμποε. Κάποτε μου ψιθύριζε στ' αυτί τα μυστικά του Ζέφυρου.
Τώρα ο Ζέφυρος περνά μεσ' απ' τους ασπαλάθους, ματώνει, αναρριγά.
Και οι ίμεροι παραμένουν ακόμα ίμεροι.
Και το όμποε σιωπά.

Χόρεψε



Illapu - Morena esperanza

Μη μου πείς ότι δε θες να σηκωθείς και να χορέψεις..
Κι αν δεν ξέρεις να χορέυεις, θα σε μάθω εγώ..

Εύκολο είναι.
Ασε τη μουσική να μπεί μέσα σου, χαλάρωσε και νοιώσε τον αέρα να σου χαϊδεύει τα μαλλιά και το πρόσωπο..

Πέμπτη 24 Μαΐου 2007

=Αφιερωμένο=


Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον ήλιο θεό
Με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.


Και χωρίς τα φτερά δε φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά.


Στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά


Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
Ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός


Tραγούδι : Ήλιος θεός - Βασίλης Σκουλάς
Στίχοι - μουσική : Mίτσος Πάρης - Νικολούδης Μιχάλης











( με πολλή αγάπη στην Καπετάνισσα )

Τετάρτη 23 Μαΐου 2007

Βaila Caporal





Αυτό το τραγούδι μου το έκαναν δώρο σε μια περίοδο όπου δεν ήμουν καλά.
Απο τότε, έχω τη συνήθεια να το ακούω κάθε πρωί.
Δεν ξέρω, μου προκαλεί το συναίσθημα οτι μπορώ να κάνω τα πάντα.

Το συγκρότημα λέγεται Illapu και είναι απο τη Χιλή.
(μουσική απο τις Άνδεις)








Τρίτη 22 Μαΐου 2007

Παραμυθάκι ( ; )




Ενα φυλλαράκι ξερό έπεσε απο το δέντρο της λεμονιάς.

"Αυτό ήταν..", σκέφτηκε. "Πάνε οι όμορφες μυρωδιές.. Είμαι ένα απλό ξερό φύλλο, όπου θα το πάρει ο αέρας, θα το ρίξει στο δρόμο και θα γίνω και εγώ θρύψαλλα όπως όλα τα ξερά φύλλα.. Τα ξερά φύλλα, δεν έχουν αξία. Είναι απλά σκουπίδια."
Ενα απαλό αεράκι κούνησε τα φύλλα της λεμονιάς και το μικρό ξερό φύλλο έπεσε.

"Αρχίζει το ταξίδι" σκέφθηκε και έκλεισε τα μάτια.

Στροβιλίστηκε ψηλά στον ουρανό και αεχισε να πετάει πάνω απο την πόλη, περασε βουνά, μια ατέλειωτη θάλασσα, ο άνεμος συνέχισε να το παρασέρνει ώσπου έφτασε μία μακρινή πόλη.

Μια πόλη με πολλούς ανθρώπους.

Ένας άνθρωπος με βελούδινα μάτια καθόταν σε ένα παγκάκι σκεφτικός, με ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη.
Το φυλλαράκι έπεσε μπροστά στα πόδια του. Το κοίταξε και και το έπιασε απαλά απο την κρύα, λερωμένη άσφαλτο. Το κράτησε στο χέρι του και το έβαλε στην τσέπη του.

"Είναι ζεστά εδώ μέσα -αν και σκοτάδι." ψιθύρισε το φυλλαράκι.
Ξαφνικά τον ενοιώσε να σηκώνεται και να φεύγει.

Περπατάει, περπατάει.

Εφτασε σπιτι του και έβγαλε το φυλλαράκι απο την τσέπη. Το άφησε πάνω στο τραπέζι.

Τον κοιταξε και αυτός ο άνδρας είχε τα πιο όμορφα και ζεστα ματια που είχε δει.
Ενοιωσε τόσο μαγικά. Τόσο όμορφα. Το φυλλαράκι οσφρίστηκε μιά μυρωδιά πρωτόγνωρη.
Κάποιοι λένε οτι ο έρωτας, έχει τέτοια μυρωδιά.

"Ναί. Αυτός ο άνδρας με αγαπάει επειδή δεν είμαι ένα ξερό φύλλο.
Είμαι το δικό του φύλλο." σκέφτηκε.


Αρχισε να πρασινίζει, να ζωντανεύει.

Ο άνδρας χαμογέλασε και το φίλησε.

Νέα Μόδα ( κι άλλη ;; )





-Είδες πως αδυνάτισε η Ντίνα ;
-Όχι. Εχω να τη δω καιρό.
-Ρε, δε θα πιστεύεις στα μάτια σου. Εχασε 20 κιλά !
-Σοβαρά ;

Η Ντίνα, μία γνωστή δική μου και της κολλητής μου, της Αριάδνης, ήταν πάντα παχουλή. Είχε τα κιλάκια της. Αρκετά κιλά που την τελευταία φορά που την είδα είχα ανησυχήσει επειδή το πάχος της ήταν πλεον θέμα υγείας.

-Καιρός ήταν να κάνει δίαιτα. Τί έκανε, σου είπε ; Πήγε σε διαιτολόγο ;
-Πήγε σε έναν διατροφολόγο και έκανε το τέστ δυσανεξίας.

Κι αυτή έκανε αυτο το περιβόητο τέστ ; Νεα μόδα είναι αυτό πάλι.
(άλλη απορία : άλλο σημαίνει διαιτολόγος και άλλο διατροφολόγος ; Τωρα τελευταία δεν ακούω τίποτα άλλο παρα μόνο για διατροφολόγους.. )

-Της πήραν λέει αίμα και με διάφορες αναλύσεις της βρήκε οτι την μπλοκάρουν μερικές τροφές. Π.χ έχει δυσανεξία στην ωμή ντομάτα, στη λακτόζη, στο μαρούλι και στο χοιρινό.
-Κάτσε ρε Αριάδνη. Δηλαδή η Ντίνα έτρωγε ντομάτα ωμή και πάχαινε ;
-Ετσι της είπε. Της μπλόκαρε τον οργανισμό. Οπως και οι αλλες τροφές. Είχε κορεστεί ο οργανισμός της πια απο αυτές και δεν μπορούσε να τις μεταβολίσει.
-Δηλαδή πάχαινε επειδή έτρωγε πίτσα, η οποία είχε ντομάτα και τυρί ;;
-Δεν ξέρω. Αυτο που ξέρω είναι οτι έχασε 20 κιλά. Θα παω να το κάνω και εγώ.

Σάστισα.

-Τι τα θες εσύ αυτά ; Αφού δεν έχεις πρόβλημα.
-Θέλω να χάσω 2-3 κιλά.
-Κόψε το βραδινό ρε Αριάδνη.
Πόσο πλήρωσε η Ντίνα για το τεστ αυτό ;
-350 ευρώ.
-Πλάκα κάνεις. 350 ευρώ για την ωμή ντομάτα ;

Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό το τέστ. Αλλά το ακούω ολοένα και πιο συχνά.
Ένας άλλος γνωστός μου το έκανε, με άλλη μέθοδο όμως σε ενα απο αυτά τα κέντρα αδυνατίσματος. Του είπαν οτι τον μπλοκάρουν τα ρεβύθια, τα χόρτα, το κρεμμύδι και η ντομάτα. (ρε ζημιά που κάνει η ντομάτα) Του έδωσαν μια λίστα με τροφές και του έκοψαν ό,τι του άρεσε περισσότερο.
Εκείνος πλήρωσε 240 ευρώ.

Νέα μόδα. Και όλοι ξαφνικά θέλουν να χάσουν βάρος.
Τί να πω. Κάτι μου βρωμάει σε ολο αυτό. Εντάξει, ίσως κάποιους να τους μπλοκάρουν κάποιες τροφές, αλλά κανένας απο αυτούς τους "ειδικούς" δεν είναι γιατρός..
(χάρηκα όμως πολύ για την Ντίνα ! )

Δευτέρα 21 Μαΐου 2007

Το κύμα




Με την θάλασσα είχα καλές σχέσεις. Πάντα.
Μου άρεσε και μου αρέσει όποτε είμαι στεναχωρημένη, αγχωμένη και πιεσμένη να πηγαίνω σε ένα κολπάκι που έχω ανακαλύψει και να κάθομαι μεσα στο αυτοκίνητο κοιτώντας το μπλέ.

Ηρεμώ.

(καμια ώρα θα βουτήξω και θα έρθω να σε βρώ)

Κυριακή 20 Μαΐου 2007

tick - tock



Strange infatuation seems to grace the evening tide.
I'll take it by your side.
Such imagination seems to help the feeling slide.
I'll take it by your side.
Instant correlation sucks and breeds a pack of lies.
I'll take it by your side.
Oversaturation curls the skin and tans the hide.
I'll take it by your side.

tick - tock
tick - tick - tick - tick - tick - tock

I'm unclean, a libertine
And every time you vent your spleen,
I seem to lose the power of speech,
Your slipping slowly from my reach.
You grow me like an evergreen,
You never see the lonely me at all

I...
Take the plan, spin it sideways.
I...
Fall.
Without you, I'm Nothing.
Without you, I'm nothing.
Without you, I'm nothing.
Take the plan, spin it sideways.
Without you, I'm nothing at all.

Placebo - Without You I'm Nothing

Άνοιξη



Τί κι αν φτάνει στο τέλος της ;

Τα λουλούδια κρατάνε το άρωμά τους όλο το χρόνο.

Ρωτάς αν είναι εφικτό ; Είναι, σου λεω...